تربیتی و اخلاقی

تغافل در تربیت یعنی چه؟!
یعنی شما آگاهی دارید؛ ولی از روی مصلحت، خودتون رو غافل و بی‌خبر نشان می‌دهید!
در بسیاری از خطاهای بچه‌ها و نوجوانان اولویت با تغافل است. بعضاً حتی نیاز نیست به موضوع به صورت مستقیم اشاره کنیم، چرا که قبح آن خطا برایمان شکسته می‌شود!
گاهی باید به وجدان بچه‌ها تلنگر زد و تذکر داد اما کاملاً نامحسوس، بدون اشاره مستقیم و با ذکر یک خاطره! نه با داد و فریاد …

والدین بدانند

وقتی دیدی یک روز صبح فرزندت خودش بیدار شد و بدون این که کسی به او بگوید وضو گرفت و در گوشه خلوتی نماز خواند، بدان که نماز فرزندت را گرفت، سجده شکر به جا بیاور.

مبادا از آن پس او را برای نماز خواندن تحریک کنی. جوانان این زمان، تحریک را دوست ندارند. 

نمی خواهد آنها را خیلی امر به معروف و نهی از منکر کنید، آنها فطرتا در راه هستند. با اخلاق و صفات شایسته و با نیت خوب و دعای خیر در حق آنها کار کنید و آنها را به سمت کمالات ببرید. آنها را باید با نماز دوست کنید، نه اینکه فقط نمازخوان کنید.
کاربعضیها ،بی نماز کردن مردم است. آنها با امر و نهی زیاد و مردم آزاری ،جوانها را تارک الصلاة می کنند. مقدس مآب ها وافراد سخت گیر کارها راخرابتر میکنند.

مرحوم حاج اسماعیل دولابی

👈سوال: چگونه داستان‎هایی که مفاهیم قرآنی داشته باشند برای بچه‎ها پیدا کنیم؟
در ابتدای کار این موضوع رو فقط برای فرزندان خودم شروع کردم؛ یعنی از روی قرآن براشون می‎خوندم و داستان تعریف می‎کردم یا داستان‎هایی می‎گفتم و وسطش مرتبط می‎کردم با مفاهیم قرآنی
اما در ادامه بعد از مشورت با دوستان به نظرم رسید که این کار رو به دایره‎ی خانواده محدود نکنم و با توجه به اینکه در فضای مجازی فعالیت دارم، این مدل داستان‎ها رو تولید و در بستر فضای مجازی منتشر کنم (ان شاءالله به درد بقیه هم بخوره)
اما خب کارِ بزرگ، رسمی و مستمر نیاز به تحقیقات کامل و جامع و هزینه داره😃
برای همین با همراهی یک تیم مجرب کارهای مفصلی رو در این زمینه پیگیری کردم که به صورت خلاصه می‎نویسم؛

- استخراج نکات و مفاهیم از قرآن کریم (از ابتدای قرآن با کمک یک تیم متخصص)

- تولید داستانهای متناسب با اون مفهوم قرآنی (با همکاری داستان نویس)

- ضبط داستان

- تدوین صوت (توسط تدوین گر)

- و…
روش کار به این صورت هست: بعد از استخراج نکات توسط تیم متخصص قرآنی و بعد از تولید داستان توسط داستان سرا، من این داستان‎ها رو برای فرزندان خودم میگم و همزمان ضبط می‎کنم (شاید هم بدون حضور فرزندان)، بعدش فایل ضبط شده توسط تدوینگر تدوین و صداگذاری میشه و در نهایت تو کانال منتشر میشه
ان شاء الله سعی می‎کنیم حداقل هر چند شب یکبار، “یک داستان با مفهوم قرآنی” تو کانال قرار بدیم😃 (شاید هم هر شب)
شما هم میتونید در این زمینه با کمک های معنوی و مادی خودتون مارو همراهی کنید…

👈سوال: چگونه مفاهیم قرآنی را به فرزندان منتقل کنیم؟
خیلی فکر کردم که چطور میتونم مفاهیم و باورهای قرآنی رو به بچه ها منتقل کنم؟ دنبال یک راه حل جامع بودم؛
- راه حلی که هم “برای بچه‎ها جذاب” باشه

- هم “زود بازده” باشه؛ یعنی در یک زمان کوتاه اثر گذاری بالا داشته باشه

- هم به عنوان والد، مجبور نباشم زمان زیادی براش بذارم
با افراد مختلفی که با گروه سنی کودک و نوجوان کار کردن و فعالیت داشتند صحبت کردم و در آخر به این نتیجه رسیدیم که یکی از اثرگذارترین راه‎ها برای انتقال هرگونه مفهوم و باوری به کودکان، مطرح کردن اون مفاهیم و باورها در قالب “داستان” هست، داستان‎هایی که در اون به ماجرایی که در “زندگی روزمره” برای بچه‎ها اتفاق میافته پرداخته میشه؛
یعنی مثلا یک داستان در مورد “غذا خوردن” برای فرزندم تعریف کنم و در اون داستان به صورت مستقیم یا غیر مستقیم مفهوم قرآنی «شکر کردن» رو بهش منتقل کنم، به مرور زمان شنیدن داستانهای مختلف با مفاهیم مختلف که به زندگی روزمره مربوط هست باعث میشه بچه ها با قرآن اُنس بگیرند و اصطلاحاً «قرآن رو زندگی کنند»

👈سوال: آیا ما از “قرآن” در تربیت فرزند غفلت می‎کنیم؟
بعد از شروع نبرد طوفان الاقصی و تجاوز وحشیانه‎ی رژیم کودک‎کش صهیونیستی به نوار غزه، ویدئوهای زیادی از غزه‎ی مظلوم در رسانه‎ها منتشر میشد که قلب هر کسی رو به درد می‎آورد، اما نکته‎ای که در این مدت توجهم رو خیلی به خودش جلب کرد اون اعتماد و تمسکی بود که مردان، زنان و حتی کودکان فلسطینی به باورهای قرآنی داشتند و زمانی که زیر شدیدترین حملات دشمن بودند و عزیزانشون رو از دست میدادند، دائماً اون باورها رو فریاد میزدند و استقامت می‎کردند، جملاتی مانند؛ «حسبی الله»، «سبحان الله»، «و کفی بالله حسیبا» و… ؛
کلماتی که نشان از اعتقاد راسخ و اعتماد کامل به خدای متعال داشت و برخواسته از “توجه ویژه به قرآن” در طول زندگی بود
البته “توجه ویژه به قرآن” فقط مخصوص خونه و زمان خوشی نبود؛ چون کلیپ‎های زیادی دیدم که حتی در بین چادرهای آواره‎ها کلاس‎های حفظ و آموزش مفاهیم قرآن برای بچه‎ها برقرار بود و با قوت ادامه داشت؛ به نظر می‎رسید که فلسطینی‎ها نمیخواستن در هیچ شرایطی خودشون و فرزندانشون از قرآن – که کتاب هدایت بشریت هست - دور باشن.
راستش این استقامتی که فلسطینی‎ها در یادگیری و “ارتباط با قرآن” داشتن باعث میشد واقعا به حالشون غبطه بخورم؛ چون وقتی به زندگی خودم و خیلی از مردم نگاه می‎کردم میدیدم ماها اونطوری که لازمه از کودکی به آموزش مفاهیم قرآنی به بچه‎هامون توجه نمی‎کنیم و طبیعتاً همین غفلت‎ها موجب میشه در آینده با مشکلات جدی در “تربیت دینی فرزندان” و مسائل مختلف ملّی و… مواجه بشیم