تربیتی و اخلاقی

👈سوال: آیا ما از “قرآن” در تربیت فرزند غفلت می‎کنیم؟
بعد از شروع نبرد طوفان الاقصی و تجاوز وحشیانه‎ی رژیم کودک‎کش صهیونیستی به نوار غزه، ویدئوهای زیادی از غزه‎ی مظلوم در رسانه‎ها منتشر میشد که قلب هر کسی رو به درد می‎آورد، اما نکته‎ای که در این مدت توجهم رو خیلی به خودش جلب کرد اون اعتماد و تمسکی بود که مردان، زنان و حتی کودکان فلسطینی به باورهای قرآنی داشتند و زمانی که زیر شدیدترین حملات دشمن بودند و عزیزانشون رو از دست میدادند، دائماً اون باورها رو فریاد میزدند و استقامت می‎کردند، جملاتی مانند؛ «حسبی الله»، «سبحان الله»، «و کفی بالله حسیبا» و… ؛
کلماتی که نشان از اعتقاد راسخ و اعتماد کامل به خدای متعال داشت و برخواسته از “توجه ویژه به قرآن” در طول زندگی بود
البته “توجه ویژه به قرآن” فقط مخصوص خونه و زمان خوشی نبود؛ چون کلیپ‎های زیادی دیدم که حتی در بین چادرهای آواره‎ها کلاس‎های حفظ و آموزش مفاهیم قرآن برای بچه‎ها برقرار بود و با قوت ادامه داشت؛ به نظر می‎رسید که فلسطینی‎ها نمیخواستن در هیچ شرایطی خودشون و فرزندانشون از قرآن – که کتاب هدایت بشریت هست - دور باشن.
راستش این استقامتی که فلسطینی‎ها در یادگیری و “ارتباط با قرآن” داشتن باعث میشد واقعا به حالشون غبطه بخورم؛ چون وقتی به زندگی خودم و خیلی از مردم نگاه می‎کردم میدیدم ماها اونطوری که لازمه از کودکی به آموزش مفاهیم قرآنی به بچه‎هامون توجه نمی‎کنیم و طبیعتاً همین غفلت‎ها موجب میشه در آینده با مشکلات جدی در “تربیت دینی فرزندان” و مسائل مختلف ملّی و… مواجه بشیم

#آموزش

👌 نسخه فوری آرامش کودک

(چند تمرین ساده برای کاهش اضطراب کودکان ۴تا ۹سال)

🔻 اشتباه:  

نوجوان: “مامان، امروز به دوستم کمک کردم که درسشو بفهمه."  

مادر: “خب که چی؟ این وظیفته!"  

🔹 نتیجه: نوجوان یاد می‌گیره که تلاش‌هاش نادیده گرفته می‌شن و دیگه انگیزه‌ای برای کارهای خوب نداره.  
✅ درست:  

مادر: “آفرین! تو یه دوست واقعی هستی، خدا بهت برکت بده. این کارای خوب، دل آدم رو بزرگ‌تر می‌کنه."  

🔹 نتیجه: نوجوان حس ارزشمندی پیدا می‌کنه و دوست داره کارهای خوبش رو ادامه بده

 تشویق، روحیه می‌سازه! 🎖✨  
📜 پیامبر اکرم (ص): «فرزندان خود را زیاد ببوسید، زیرا هر بوسه‌ای برای شما در پیشگاه خداوند حسنه‌ای دارد.» (مستدرک الوسائل، ج۱۵، ص۱۱۵)  
🌟 تشویق فقط جایزه خریدن نیست! گاهی یه لبخند، یه آغوش، یا حتی یه جمله‌ی #محبت‌آمیز، نوجوان رو چند قدم جلو می‌بره! وقتی می‌فهمه که حتی پیشرفت‌های کوچیکش دیده می‌شه، #انگیزه پیدا می‌کنه که بیشتر تلاش کنه.  

#تربیت_فرزند
🚨 تربیت عشقی درسته یا غلط؟
- بچه‌اش رو آورد پیش من و گفت: 

+ به هم ریخته است، داغون است، چند نمونه از مشکلات فرزندش رو گفت. پرسید شما چه راهی پیشنهاد می‌کنید؟
- گفتم: خب گاهی تشویقش کن. 

+ گفت: گاهی می‌کنم.
- گفتم: خب گاهی تنبیه‌اش کن، نمکی‌ و آروم.

+ گفت: به خدا تنبیه هم گاهی می‌کنم.
- گفتم: گاهی منطقی باهاش حرف بزن. 

+ گفت: به خدا باهاش منطقی حرف می‌زنم.
- گفتم: بابا تو که همه کارها رو کردی، من چی بگم آخه؟ گفتم: الگوی رفتاری از خودت نشون بده. 

+ گفت: بابا جلوش نماز می‌خونم، همۀ کارهای خوب را انجام میدم.
- گفتم: می‌دونی چیه؟ احتمالا موقعی تنبیه‌اش می‌کنی که عصبانی هستی آره؟ 

+ گفت: خب آره دیگه.
- گفتم: موقعی تشویقش می‌کنی که خودت سر حال هستی. یک کمی فکر کرد،

+ گفت: خب معمولاً اینجوری می‌شه دیگه.
- گفتم: ببین، اینجا بچه‌ات تربیت نمی‌شود، بی‌تربیت می‌شود! می‌دونی چرا؟ با خودش می‌گوید: ملاک رفتار غلط و درست من نیست، ملاک حال بابای من است. این سر حال باشه همه رو می‌بخشه، سر حال نباشه هیچی رو نمی‌بخشه، مجازات می‌کنه. پس موضوع حال است. این رو از خود تو یاد گرفته.
اگر نماز جلوش خوندی، حال داشتی نماز خوندی. مهم حال تو است! نماز تو که نیست! عشقت بوده یک دفعه‌ای کار خوب بکنی، کار خوب کردی. عشقت کشیده نماز بخونی، نماز خوندی. آن چیزی که می‌بیند و به او منتقل می‌شود ناخودآگاه این است که می‌گوید: بابای ما عشقیه! پس ما هم عشقی باشیم.
بچه باید ببیند که شما چندبار، عصبانی شدی ولی هیچی نگفتی و لبخند زدی. بچه باید ببیند نماز خوندن گاهی‌اوقاتی که برایت سخت است هم کار دیگرت را ول کردی و بلند شدی و نماز خواندی. فرق عشقی بودن با منظم بودن این است.
هر چقدر به سمت رشد فکری پیش بریم

از تسلّط احساس بر رفتارمان دور میشیم

به کمک چله‌تفکر تسلّط فکر را بیشتر کن